terbeschikkingstelling
Vaak afgekort tot TBS. Strafrechtelijke maatregel die de rechter kan opleggen aan een verdachte van bepaalde (vaak ernstige) misdrijven. Anders dan bij gevangenisstraf wordt niet gesproken van een straf, maar van een maatregel. Het eerste doel is om de terbeschikkinggestelde te behandelen. Voorwaarde voor opleggen van deze maatregel is dat de rechter overtuigd moet zijn van geestelijke stoornis of gebrekkige ontwikkeling ten tijde van het delict waar verdachte voor terecht staat.
Wie van deze drie mannen uit het Oude Testament is een aartsvader?
causaliteit
De verhouding tussen twee dingen of gebeurtenissen, waarbij het ene oorzaak is en het andere gevolg. Gedurende vrijwel de gehele geschiedenis van de filosofie is erover gestreden of causaliteit méér is - bijvoorbeeld een door God geschapen kracht - dan de constant waargenomen opeenvolging van twee gebeurtenissen, op grond waarvan men concludeert dat de eerste gebeurtenis de oorzaak is van de tweede.
