terbeschikkingstelling
Vaak afgekort tot TBS. Strafrechtelijke maatregel die de rechter kan opleggen aan een verdachte van bepaalde (vaak ernstige) misdrijven. Anders dan bij gevangenisstraf wordt niet gesproken van een straf, maar van een maatregel. Het eerste doel is om de terbeschikkinggestelde te behandelen. Voorwaarde voor opleggen van deze maatregel is dat de rechter overtuigd moet zijn van geestelijke stoornis of gebrekkige ontwikkeling ten tijde van het delict waar verdachte voor terecht staat.
In welke periode van de prehistorie leefde men in Nederland toen de Romeinen kwamen?
regeerakkoord
Beschrijving van hoe verschillende coalitiepartijengezamenlijk het regeringsbeleid willen vormgeven en wat daarbij wel of niet onderwerp van beleid zal zijn. Met het bereiken van een regeerakkoord is de formatie van een nieuw kabinet afgesloten.
