Rode leger van de Sovjet-Unie

Het Rode leger werd opgericht na de Russische revolutie van 1917 toen het leger van de Tsaar uiteengevallen was. Trotski was een belangrijk organisator van dit leger.
In West-Europa vooral bekend geworden door de heldhaftige wijze van tegenstand, geboden aan de Duitse troepen in de Tweede Wereldoorlog (2092], met twee historische hoogtepunten, de slag om Stalingrad en de slag om Berlijn.
Opperbevelhebber maarschalk Zjoekov stuurde op bevel van Stalin vele miljoenen soldaten de dood in. Als zij dat niet gedaan hadden was het met die oorlog mogelijk anders gelopen. Want doordat Hitler en zijn generaals zoveel manschappen en materieel aan het Oostfront tegen de Russen moesten inzetten en daarbij hele legers verloren, hadden zij onvoldoende reservetroepen en slagkracht over toen de geallieerden in 1944-'45 na hun invasie op de stranden van Normandië naar Duitsland oprukten en de landen van West-Europa bevrijdden.
De vaak primitieve soldaten van het Rode Leger hebben zich bij hun opmars naar Berlijn dikwijls als beesten gedragen tegenover de Duitse burgers. Maar omgekeerd hadden de Duitse soldaten dat al eerder gedaan tegenover de Russische bevolking en hadden de overlevende soldaten van het Rode leger onder grote ontberingen reusachtig veel van hun kameraden zien sneuvelen.
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog was het Rode leger het grootste leger in de geschiedenis van de mensheid, groter dan alle geallieerde legers bij elkaar. Reden genoeg voor het westen om in de hierop volgende Koude oorlog beducht te zijn voor de macht van de Sovjet-Unie.