terug naar zoekresultaten voor 'toeval'
Merce Cunningham
(1919-2009) Invloedrijk pionier van de postmoderne dans die eind jaren '50 begon met happenings. Charismatisch danser, eerst als sterdanser van Graham tegen wier dramatisch geladen werk hij zich afzette door vorm en structuur van zijn danscomposities te laten bepalen door onzekere (toevals)procedures, zoals het opgooien van dobbelstenen of raadpleging van de I-tjing (Chinees handboek voor wichelaars). Zijn stukken, vaak gezet op muziek van zijn levenspartner John Cage, zijn puur op vorm gericht, met een blije levenslust die aan volksdans doet denken. Hiervoor ontwikkelde hij een, vooral op lopen, rennen en huppelen gebaseerde, eigen danstechniek; deze behoort naast die van Graham tot de basisuitrusting van praktisch iedere moderne danser. Markant zijn vooral de 'isolaties', het afzonderlijk bewegen van bepaalde lichaamsdelen, zoals schuddebollen met het hoofd of zwaaien met een arm of been. In Nederland geldt met name Ton Simons (leider van Dance Works Rotterdam) als Cunningham-adept.
Wie schreef de opera Le nozze di Figaro?
pidgin
\'Werktaal\' tussen mensen die geen gemeenschappelijke taal hebben, maar toch moeten samenwerken of handeldrijven. Basis is een samenraapsel van uitdrukkingen, constructies en woorden uit de moedertalen van de deelnemers. Pidgins hebben een beperkt vocabulaire, een beperkte grammatica, en dus beperkte mogelijkheden. Ze kunnen zeer lang bestaan als \'markttaal\', die door niemand thuis gebezigd wordt, zoals het Sabir, dat vanaf de Middeleeuwen tot in de twintigste eeuw langs de kusten van de Middellandse Zee in gebruik was. Wordt een pidgin eenmaal de moedertaal van een nieuwe generatie, dan spreken we van een creooltaal.
Zie ook creolistiek.
