terug naar zoekresultaten voor 'ik'
Drs. P
(1919-2015) Pseudoniem van Heinz Hermann Polzer. Begon zijn carrière als afgestudeerd econoom in de reclame. Debuteerde als zanger op de televisie in 1964. Drs. P. was een van de meest ingenieuze 'light-verse' dichters van Nederland. Hij schreef zijn 'plezierdichten' in een plechtstatige, droogkomische taal en verwierf grote roem met liedjes als 'De meisjes van de suikerwerkfabriek' (1969, Adèle Bloemendaal), 'Veerpont' (1973) en 'Dodenrit' ('Troika hier, troika daar', 1974). Drs. P. trad tot 1996 op in theaters en begeleidde zichzelf daarbij op de piano. Van zijn optredens zijn vele cd's verschenen. Daarnaast schreef hij boeken over rijm en dichtkunst, zoals het Handboek voor plezierdichters (1983).
Drs. P. ontving in 2009 de Groenman taalprijs van de Stichting LOUT van het Genootschap Onze Taal en in 2012 de Frans Banninck Cocq Penning van de stad Amsterdam.
Na zijn overlijden verscheen in de Volkskrant en NRC een overlijdensadvertentie van zijn hand: een gedicht in de vorm van een zogenaamd 'olleke bolleke', de dichtvorm waar hij het meest van hield.
Wie schreef de opera Le nozze di Figaro?
pidgin
\'Werktaal\' tussen mensen die geen gemeenschappelijke taal hebben, maar toch moeten samenwerken of handeldrijven. Basis is een samenraapsel van uitdrukkingen, constructies en woorden uit de moedertalen van de deelnemers. Pidgins hebben een beperkt vocabulaire, een beperkte grammatica, en dus beperkte mogelijkheden. Ze kunnen zeer lang bestaan als \'markttaal\', die door niemand thuis gebezigd wordt, zoals het Sabir, dat vanaf de Middeleeuwen tot in de twintigste eeuw langs de kusten van de Middellandse Zee in gebruik was. Wordt een pidgin eenmaal de moedertaal van een nieuwe generatie, dan spreken we van een creooltaal.
Zie ook creolistiek.
