Arnon Grunberg
Arnon Grunberg (1971) is romanschrijver, essayist en columnist. Grunberg woont in New York en trok meteen veel aandacht met zijn debuut Blauwe maandagen (1994). Hij publiceert in hoog tempo, ook in dag- en weekbladen. Zijn werk wordt gekenmerkt door een originele, associatieve denktrant en een laconieke, ironische toon. In 2000 verscheen het goed ontvangen Fantoompijn. Onder het pseudoniem Marek van der Jagt schreef hij een zogenaamd nieuw debuut De geschiedenis van mijn kaalheid (2000) en in 2002 schreef hij onder hetzelfde pseudoniem Gstaad 95-98. De asielzoeker (2003), De joodse messias (2005) en Tirza (2006) werden enthousiast ontvangen. Zijn werk is vele malen bekroond, waaronder twee keer met de AKO-Literatuur-prijs (nu Boekenbon-Literatuur-prijs) en één keer met de Libris Literatuur Prijs. In 2009 ontving hij de Constantijn Huygens-prijs.
Ook de enthousiast ontvangen roman Huid en haar (2010) werd weer voor verschillende prijzen genomineerd.
Naast diverse bundels met brieven, columns en essays Schreef Grunberg nog de romans De man zonder ziekte (2012), Moedervlekken (2016), Goede mannen (2018), Bezette gebieden (2020), De dood in Taormina (2021).
De P.C. Hooft-prijs 2022 is hem toegekend voor zijn gehele oeuvre.
Wie schreef de roman over Don Quichot, de edelman die vocht tegen windmolens ?
natura non facit saltus
De natuur maakt geen sprongen (Aristoteles). Klassieke verwoording van het principe van de continuïteit. Er bestaan geen onverklaarbare abrupte overgangen; alles ontwikkelt zich volgens de wetten van oorzaak en gevolg, als je maar goed kijkt.
