Skylla en Charybdis

In de Griekse mythologie was Skylla ooit een knappe nimf, maar toen Glaukos haar zijn liefde verklaarde, veranderde Kirke haar uit jaloezie in een zeemonster met de romp en het hoofd van een vrouw, maar met zes hondenkoppen uit haar zij met daarin drie rijen tanden; zij had twaalf poten en haar lichaam eindigde in een vissenstaart.
Charybdis was ook een zeemonster, dat tegenover Skylla huisde, aan de andere oever van een zee-engte vol gevaarlijke stromingen en woeste draaikolken. Op zijn tocht naar huis voer Odysseus met zijn bemanning tussen beide monsters door deze zee-engte en verloor daarbij enkele van zijn mannen.
Later in de oudheid, in de eeuwen na Homerus, dacht men dat deze engte de Straat van Messina geweest moest zijn, tussen de noordwest punt van Sicilië en de punt van de 'laars' van Italië. Tegenwoordig bronnenonderzoek heeft nog een andere, meer waarschijnlijke locatie aan het licht gebracht, aan de noordwest kust van Griekenland.
Zie ook in het hoofdstuk Idioom.