terug naar zoekresultaten voor 'ik'
Jevgeni Onegin
Held uit de gelijknamige roman in verzen van Poesjkin, de vroegste roman in de Russische literatuur, geschreven tussen 1825 en 1832. Onegin wordt beschouwd als de eerste van de zogenoemde lisjnie ljoedi (overtollige mensen). Na hem volgden bijvoorbeeld Lermontovs Petsjorin en Toergenjevs Roedin. Hoewel dit type mannen, meest grootgrondbezitters, een goede opvoeding genoten heeft zijn ze, in Onegins geval door een mooie erfenis, financieel onafhankelijk geworden en hoeven dus niets uit te voeren. Maar ze zijn tegelijkertijd ongelukkig met hun levensstijl en lijden daardoor aan depressieve gemoedstoestanden, een kwaal die de dichter vergeleek met wat in het Engels spleen, zwaarmoedigheid, heet. Poesjkins splin (Hfst 1, couplet 38)kwam zo in de Russische literatuurbeschouwing terecht. De Franse dichter Baudelaire heeft later het begrip gebruikt in zijn gedichtenreeks Spleen I, II, III en IV en beschouwde dit levensgevoel als kenmerkend voor de romantiek.
Wie schreef de opera Le nozze di Figaro?
pidgin
\'Werktaal\' tussen mensen die geen gemeenschappelijke taal hebben, maar toch moeten samenwerken of handeldrijven. Basis is een samenraapsel van uitdrukkingen, constructies en woorden uit de moedertalen van de deelnemers. Pidgins hebben een beperkt vocabulaire, een beperkte grammatica, en dus beperkte mogelijkheden. Ze kunnen zeer lang bestaan als \'markttaal\', die door niemand thuis gebezigd wordt, zoals het Sabir, dat vanaf de Middeleeuwen tot in de twintigste eeuw langs de kusten van de Middellandse Zee in gebruik was. Wordt een pidgin eenmaal de moedertaal van een nieuwe generatie, dan spreken we van een creooltaal.
Zie ook creolistiek.
