terug naar zoekresultaten voor 'ik'
Collectie Goudstikker
Collectie Goudstikker is een collectie kunstwerken – oorspronkelijk 1113 stuks groot – van de joodse kunsthandelaar Jacques Goudstikker (1897-1940) die na diens dood werd verkocht aan nazi-leider en kunstminnaar Hermann Göring. Op zijn beurt verkocht Göring hiervan weer een groot deel aan de Duitse kunsthandelaar Miedl, die Goudstikkers zaak in de oorlog voortzette. Na de oorlog werden 267 van de kunstwerken in Duitsland teruggevonden en als 'vijandelijk vermogen' in beslag genomen. Hiervan werd een groot deel in bruikleen gegeven aan Nederlandse musea.
Rond deze collectie ontstond een langdurige juridisch gevecht om de eigendomsrechten tussen de erven Goudstikker en de Nederlandse Staat. Uiteindelijk werd een bemiddelingscommissie benoemd die zich voor teruggave aan de erven Goudstikker uitsprak. Hiermee ging de Nederlandse staat in 2006 akkoord. Aan Marei von Saher, schoondochter en eerste erfgename van Jacques Goudstikker werden 202 kunstwerken teruggegeven. De rest van de schilderijen bleken verkocht of vermist te zijn, vernietigd, ontvreemd of onvindbaar.
Wie schreef de opera Le nozze di Figaro?
pidgin
\'Werktaal\' tussen mensen die geen gemeenschappelijke taal hebben, maar toch moeten samenwerken of handeldrijven. Basis is een samenraapsel van uitdrukkingen, constructies en woorden uit de moedertalen van de deelnemers. Pidgins hebben een beperkt vocabulaire, een beperkte grammatica, en dus beperkte mogelijkheden. Ze kunnen zeer lang bestaan als \'markttaal\', die door niemand thuis gebezigd wordt, zoals het Sabir, dat vanaf de Middeleeuwen tot in de twintigste eeuw langs de kusten van de Middellandse Zee in gebruik was. Wordt een pidgin eenmaal de moedertaal van een nieuwe generatie, dan spreken we van een creooltaal.
Zie ook creolistiek.
