terug naar zoekresultaten voor 'ik'
Stephan Vanfleteren
Stephan Vanfleteren (1969) is een Belgische fotograaf, wiens foto’s regelmatig verschenen in De Morgen, Paris Match, Le Monde 2, Independent Magazine, Die Zeit, Knack, Humo en Volkskrant Magazine. Karakteristiek voor zijn werk is zijn sobere stijl. Hij won veel prijzen. In zijn erelijst staan vijf 'World Press Photo Awards' en diverse Belgische persprijzen en een 'European Fuji Award' (1998). Zijn specialiteit zijn zwart-wit portretten waarbij hij nog veel met analoge apparatuur werkt. Zo portretteerde hij in 2013 bekende Nederlanders - onder wie Jules Deelder, Maarten Biesheuvel, en Dolf Jansen - voor de Volkskrant. Hij investeert veel tijd in vrije projecten, meestal als serie meestal in boekvorm verschijnen (o.a. Belgicum, Flandrien, Elvis & Presley, Atlantikwall). Voor Atlantikwall reisde hij langs de kusten van Europa, van de punt van Noorwegen tot aan Zuid-Frankrijk reisde en voor Elvis & Presley maakte hij een reis door de VS, verkleed als de overleden legende. Andere kenmerkende projecten zijn een serie zwart-wit portretten van de Belgische nationale voetbalploeg (de Rode Duivels, 2014) en een serie over Charleroi (2015).
Wie schreef de opera Le nozze di Figaro?
pidgin
\'Werktaal\' tussen mensen die geen gemeenschappelijke taal hebben, maar toch moeten samenwerken of handeldrijven. Basis is een samenraapsel van uitdrukkingen, constructies en woorden uit de moedertalen van de deelnemers. Pidgins hebben een beperkt vocabulaire, een beperkte grammatica, en dus beperkte mogelijkheden. Ze kunnen zeer lang bestaan als \'markttaal\', die door niemand thuis gebezigd wordt, zoals het Sabir, dat vanaf de Middeleeuwen tot in de twintigste eeuw langs de kusten van de Middellandse Zee in gebruik was. Wordt een pidgin eenmaal de moedertaal van een nieuwe generatie, dan spreken we van een creooltaal.
Zie ook creolistiek.
