terug naar zoekresultaten voor 'ik'
Rifka Lodeizen
Rifka Lodeizen (1972) is een Nederlands actrice. Ze is een dochter van beeldend kunstenaar Frank Lodeizen. Zij speelde eerst wat kleine rolletjes en werkte daarnaast in café Wildschut in Amsterdam. Filmregisseur Eddy Terstall ontdekte haar daar en gaf haar een rol in Hufters & hofdames (1997). Hierna speelde ze in diverse Terstall-films. Voor haar rol in Simon werd ze genomineerd voor een Gouden Kalf. In 2009 ontving ze daadwerkelijk een Gouden Kalf voor haar rol van getraumatiseerde vrouw in Kan door huid heen van Esther Rots. Ook daarna speelde zij meerdere zware rollen, zoals een vrouw die haar zoon verliest (Tonio, 2016) of die ongeneeslijk ziek is (Verdwijnen, 2017). 'In Nederlandse films zijn de rollen voor actrices beperkt,' zei Lodeizen in een buitenlands interview. 'Ik wil geen feministisch statement maken, maar je speelt meestal de vrouw, de geliefde of de ex van de mannelijke hoofdpersoon.' Wellicht waren het voornamelijk bijrollen, maar Lodeizen kreeg voor bijna elke rol lovende kritieken en filmprijzen.
Wie schreef de opera Le nozze di Figaro?
pidgin
\'Werktaal\' tussen mensen die geen gemeenschappelijke taal hebben, maar toch moeten samenwerken of handeldrijven. Basis is een samenraapsel van uitdrukkingen, constructies en woorden uit de moedertalen van de deelnemers. Pidgins hebben een beperkt vocabulaire, een beperkte grammatica, en dus beperkte mogelijkheden. Ze kunnen zeer lang bestaan als \'markttaal\', die door niemand thuis gebezigd wordt, zoals het Sabir, dat vanaf de Middeleeuwen tot in de twintigste eeuw langs de kusten van de Middellandse Zee in gebruik was. Wordt een pidgin eenmaal de moedertaal van een nieuwe generatie, dan spreken we van een creooltaal.
Zie ook creolistiek.
