terug naar zoekresultaten voor 'ik'
James Cagney
James Cagney (1899-1966) was een Amerikaanse acteur die in zijn tijd één van de belangrijkste filmsterren was. Hij was ook professioneel danser en kon zingen. Hij begon dan ook in de Veaudeville (een vroege vorm van cabaret) en trok met zijn vrouw dansend en zingen door het land. In 1929 kreeg hij de hoofdrol aangeboden voor de musical Penny Arcade op Broadway. Dat was zo'n succes dat Cagney ook de filmversie Sinners's Holiday (1930) mocht spelen. Zijn ster rees na The Public Enemy (1931), waarin hij de gangsterrol speelde. Daarna werd hij vaak gecast als 'harde jongen'. Bijvoorbeeld in Angels with Dirty Faces (1938), Each Dawn I Die (1939) en The Roaring Twenties (1939). Cagney had volgens hemzelf daar een feeling voor door zijn jeugdervaringen in de ruwe Lower East Side in New York. Maar hij speelde ook in vrolijke films als The Bride Came C.O.D. (Cash on Delivery) (1941) en melodrama's, The Strawberry Blonde (1941). Tussendoor trad hij op in musicals. In de jaren vijftig speelde Cagney veel succesvolle rollen zoals in Love Me or Leave Me (1955). Na One, Two, Three (1961) – een klucht onder regie van Billy Wilder – trok hij zich terug om in 1981 een prachtige Hoofdcommissaris van politie te spelen in Ragtime naar het boek van E.L. Doctorow.
Wie schreef de opera Le nozze di Figaro?
pidgin
\'Werktaal\' tussen mensen die geen gemeenschappelijke taal hebben, maar toch moeten samenwerken of handeldrijven. Basis is een samenraapsel van uitdrukkingen, constructies en woorden uit de moedertalen van de deelnemers. Pidgins hebben een beperkt vocabulaire, een beperkte grammatica, en dus beperkte mogelijkheden. Ze kunnen zeer lang bestaan als \'markttaal\', die door niemand thuis gebezigd wordt, zoals het Sabir, dat vanaf de Middeleeuwen tot in de twintigste eeuw langs de kusten van de Middellandse Zee in gebruik was. Wordt een pidgin eenmaal de moedertaal van een nieuwe generatie, dan spreken we van een creooltaal.
Zie ook creolistiek.
