terug naar zoekresultaten voor 'ik'
Dirk Bogarde
Dirk Bogarde (1921-1999) was een Britse acteur en één van de grote filmacteurs van de jaren zestig en zeventig. Het heeft een tijdje geduurd tot hij die status kreeg, maar toen hij eenmaal doorbrak werd hij alom geëerd om zijn fijnzinnige spel. Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende hij als majoor in het Britse leger. Hij was betrokken bij de bevrijding van concentratiekamp Bergen-Belsen. Over zijn oorlogservaringen zei hij dat het een 'innerlijke tatoeage' was, die hij nooit zou kwijtraken. Na de oorlog speelde Dirk Bogarde aan het Londens toneel. Zijn eerste rol was in Power Without Glory, waarmee hij zo'n indruk maakte op toneelschrijver Noël Coward, dat die hem aanspoorde ook in films te gaan spelen. De eerste succesfilm maakte hij met de uit Amerika gevluchte regisseur Joseph Losey, met wie hij daarna diverse keer zou samenwerken. Enkele belangrijke films uit zijn glorietijd zijn The Servant (1963), King & Country (1964), Accident (1967), Death in Venice (1971 – naar het boek van Thomas Mann) en A Bridge Too Far (1977) over de Slag om Arnhem.
Wie schreef de opera Le nozze di Figaro?
pidgin
\'Werktaal\' tussen mensen die geen gemeenschappelijke taal hebben, maar toch moeten samenwerken of handeldrijven. Basis is een samenraapsel van uitdrukkingen, constructies en woorden uit de moedertalen van de deelnemers. Pidgins hebben een beperkt vocabulaire, een beperkte grammatica, en dus beperkte mogelijkheden. Ze kunnen zeer lang bestaan als \'markttaal\', die door niemand thuis gebezigd wordt, zoals het Sabir, dat vanaf de Middeleeuwen tot in de twintigste eeuw langs de kusten van de Middellandse Zee in gebruik was. Wordt een pidgin eenmaal de moedertaal van een nieuwe generatie, dan spreken we van een creooltaal.
Zie ook creolistiek.
