terbeschikkingstelling
Vaak afgekort tot TBS. Strafrechtelijke maatregel die de rechter kan opleggen aan een verdachte van bepaalde (vaak ernstige) misdrijven. Anders dan bij gevangenisstraf wordt niet gesproken van een straf, maar van een maatregel. Het eerste doel is om de terbeschikkinggestelde te behandelen. Voorwaarde voor opleggen van deze maatregel is dat de rechter overtuigd moet zijn van geestelijke stoornis of gebrekkige ontwikkeling ten tijde van het delict waar verdachte voor terecht staat.
Welke Duitse componist zette de Carmina Burana, een verzameling Middeleeuwse liederen, op muziek?
intuïtie
Onmiddellijk als bij ingeving verkregen inzicht in het wezen van de dingen. Het is een manier van kennen die volstrekt buiten het begripsmatige denken en het stap voor stap redeneren om gaat.