Frederik van Eeden
(1860-1932) Toneelschrijver en essayist, maar voornamelijk dichter en romancier, behorend tot de Beweging van Tachtig). Een van de oprichters van De Nieuwe Gids (1885). Beschreef in zijn sprookjesachtige debuut De kleine Johannes (1887) het opgroeien van een gevoelige jongen. Van de koele meren des doods (1900) is een psychologische roman over de onvermijdelijke ondergang van een ziekelijk-nerveus vrouwentype. Veel geciteerd is de dichtregel: 'Ik heb de witte waterlelie lief', uit het gedicht De Waterlelie. Van Eeden was ook psychiater en een ethisch bevlogen activist.
Jan Fontijn voltooide in 1996 een tweedelige biografie van Frederik van Eeden.
Welke adellijke familie speelde de hoofdrol in De scharlaken stad van Hella Haasse?
déjà vu
Déjà vu. De vreemde gewaarwording dat je een gebeurtenis al eens eerder hebt meegemaakt of iemand of een ding al eens eerder hebt gezien, terwijl dat in werkelijkheid niet mogelijk is. \'Ik was er zeker van dat ik nooit eerder in dit huis was geweest, maar toen ik de trap opging, kreeg ik een déjà vu -gevoel.\' Frans.
