Therèse Schwartze

Therèse Schwartze (1851-1918) was een Nederlandse schilderes, geboren in een Amsterdams kunstenaarsgezin. Haar vader was portretschilder met een klantenkring van vooraanstaande Amsterdamse families. Hij gaf Therèse al jong teken- en schilderles en toen ze vijftien jaar was kon zij portret-opdrachten van haar vader overnemen. Na zijn overlijden ging zij enige tijd voor verdere studie naar München. Teruggekeerd in Amsterdam werd zij een gevierd portrettiste van zowel de rijke burgerij als van het koninklijk huis. Vanwege haar werk ten paleize werd zij in 1896 als eerste vrouw benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Naar schatting heeft Therèse Schwartze ruim duizend portretten geschilderd, die ook in het buitenland, waaronder in de VS, werden geëxposeerd. Ze was beroemd, haar werk was duur en zij verdiende er veel mee. Dat kwam haar op kritiek van tijdgenoten te staan, vooral van de naar eenvoud strevende Tachtigers, die vonden dat zij weliswaar het karakter van de geportretteerden uitstekend naar voren bracht, maar toch door enige gemakzucht diepgang en bezieling miste. Therèse Schwartze was de tante van schilderes Lizzy Ansingh aan wie zij les gaf.