expressionisme

Hoewel iedere kunstuiting naar zijn aard iets uitdrukt, expressie heeft, moeten wij in de beeldende kunst de term reserveren voor kunst van Midden Europa. Deze ontstond als reactie op het wat kille en bewegingsloze van de realistische kunst, zoals die werd onderwezen aan de kunstacademies van de late negentiende eeuw.
Het expressionisme grijpt terug op een Gotische ('barbaarse') uitdrukkingswereld. Deze kunst uit zich in felle, schrille, vaak vloekende kleuren en schichtige of verwrongen beeldvormen om zo krachtig mogelijk een gevoel van bewogenheid bij de beschouwer op te roepen.
Eerst was er de bittere en emotionele expressionistische kunst van krachtige individuen als Edvard Munch, James Ensor, Oskar Kokoschka en Vincent van Gogh. Daarna groeperingen als Die Brücke(1906), Der Blaue Reiter (1910-1914) in Duitsland, de Bergense school en De Ploeg in Nederland. Het expressionisme bracht een nieuwe ontwikkeling in de beeldende kunst op gang die zich tot ver in de twintigste eeuw ontpopte tot een telkens terugkerend fenomeen en zo haar invloed zou uitoefenen.