Wilhelmina Kruseman

Wilhelmina Kruseman (1839-1922) wordt wel gezien als de eerste Nederlandse feministe. Zij bracht haar jeugd door in Indië en vond het leven in Nederland daarna bekrompen. In Brussel studeerde ze zang en piano aan het conservatorium, maar tot een carrière kwam het niet. Wel had zij succes met leesvoorstellingen. Tijdens de eerste in 1872 las zij een hoofdstuk voor uit haar nog te verschijnen roman Een huwelijk in Indië. Daarin werd het onrecht beschreven dat een vrouw geen echtscheiding kon aanvragen, hoe zeer haar man zich ook misdroeg. Een situatie die ook in Nederland gold. Er volgde een lezingentournee, samen met schrijfster Betsy Perk, ook voorvechtster voor vrouwenrechten. Zij hadden scherpe kritiek op de opvoeding van meisjes die alleen was gericht op een komend huwelijk, zonder enige beroepsopleiding, waardoor ze in hun eigen levensonderhoud zouden kunnen voorzien. ‘Mina’ Kruseman was een begenadigd spreekster, maar velen vonden haar te radicaal. In 1877 ging zij weer naar Indië, waar zij jonge Indo-Europese en Chinese meisjes les ging geven in zang, piano en toneel en hen ondertussen probeerde te inspireren tot zelfbewuste jonge vrouwen. Terug in Europa en onder invloed van de ellende van de Eerste Wereldoorlog werd zij actief pacifiste.
De actiegroep Dolle Mina uit de jaren zeventig werd naar haar en naar Wilhelmina Drucker vernoemd.