Johanna Westerdijk

Johanna (Hans) Westerdijk (1883-1961) was een Nederlandse plantkundige. Omdat zij haar middelbare school niet had afgemaakt kon zij niet studeren. Wel haalde zij de MO akte plant-en dierkunde. Zij mocht toen gaan werken in het laboratorium van de beroemde botanicus Hugo de Vries. Daar kreeg zij haar wetenschappelijke opleiding en promoveerde. Johanna Westerdijk specialiseerde zich in plantenziekten (Phytopathologie) en in het bijzonder in schimmelziekten. Zij kreeg een eigen laboratorium met een collectie schimmels die onder haar leiding van ongeveer 80 tot 11.000 soorten uitgroeide, de grootste collectie ter wereld. In 1917 werd zij de eerste vrouwelijke hoogleraar in Nederland en stond bekend als een uitmuntende docent. Johanna Westerdijk was geen actief feministe, maar zij spande zich wel in om de universiteit voor meisjes toegankelijker te maken. Bij haar inspanningen voor haar eigen studenten maakte zij echter geen verschil tussen meisjes en jongens. Johanna Westerdijk was een harde werker, maar ook een vrolijke feestvierder. Boven de deur van haar laboratorium was een steen gemetseld met de tekst Werken en feesten vormt schoone geesten.
Een andere lijfspreuk van haar luidde Van een saai leven gaat zelfs een schimmel dood.