Jean Luc Godard
Jean Luc Godard (1930 - 2022) was een Franse filmregisseur en samen met Francois Truffaut een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de zogeheten Nouvelle Vague (nieuwe golf). Zijn betrokkenheid bij de film begon in 1952 met het schrijven van filmkritieken voor het pas opgerichte tijdschrift Les Cahiers du Cinéma. De eerste eigen film van Godard was Charlotte et son Jules (1960) een eerbetoon aan Jean Cocteau. In hetzelfde jaar kwam A bout de soufle uit, zijn eerste lange film, een mijlpaal richting de Nouvelle Vague, met zijn grillige, springerige montage, gemaakt met een laag budget. De film was een kaskraker met bovendien lovende recensies en de start van de filmcarrière van Jean Paul Belmondo. Andere succesfilms uit de beginfase van Godard zijn Une femme estune femme, (1961) zijn eerste kleurenfilm en Le Mépris (1963) met Brigitte Bardot. Van 1968 tot 1980 maakte hij politiek geëngageerde films zoals Tout va bien (1972) met Yves Montand en Jane Fonda. In 1980 kwam Sauve qui peut (la vie) uit, door hemzelf 'de tweede eerste film van Godard' genoemd, over de seksuele relaties van drie hoofdpersonen die elk op eigen manier proberen hun problemen de baas te blijven.
Welk zeilschip werd vanaf de 17e eeuw gebruikt als vrachtschip voor de binnenwateren?
oligarchie
(Grieks: oligos = weinig, archein = heersen) Dus regeren door enkelen. De term is afkomstig uit de Politeia van Plato en vormt een van zijn drie slechte regeringsvormen. Voorbeelden van oligarchieën waren de Griekse stadstaten Athene en Sparta gedurende bepaalde perioden van hun bestaan. Hetzelfde geldt voor de Hollandse steden tijdens de Republiek.
Zie ook communisme en fascisme.
