supernova

Een zware ster explodeert aan het einde van zijn leven vrijwel volledig. Hierbij wordt hij tijdelijk tienduizenden malen helderder en stoot hij grote hoeveelheden materie uit, die de bron vormt van alle elementen in het heelal (behalve waterstof en helium). Soms blijft een zichtbaar nevelig omhulsel over zoals bij de Krabnevel in het sterrenbeeld de Stier – het restant van een ster die in het jaar 1054 uitbarstte. In 1987 is voor het laatst een met het blote oog zichtbare supernova verschenen in de Grote Magelhaense Wolk. Rond 1600 nam men in ons eigen Melkwegstelsel in een tijdperk van minder dan dertig jaar maar liefst drie supernova's waar, daarna geen enkele meer. Supernova-uitbarstingen vertonen tal van spectaculaire en interessante, vaak extreme verschijnselen waarvan de studie en de verklaring ons veel leren over het voorkomen van allerlei bijzondere omstandigheden in het heelal.