Hera

(Latijn: Iuno) In de Griekse mythologie de zuster en echtgenote van Zeus en de godin van het huwelijk en de echtelijke trouw. Bij Homerus is zij telkens weer jaloers op de vele nimfen en vrouwen die door Zeus werden geschaakt. Zodoende nam zij wraak op Zeus door al haar rivales, zowel sterfelijk als goddelijk, het leven zuur te maken. Ze verhaalde haar wrok ook op hun kinderen. Een voorbeeld hiervan is Herakles (zoon van Zeus en Alkmene), die het zwaar te verduren had onder de wraakzucht van Hera. De Twaalf Werken (taken) die Herakles werden opgelegd kwamen uit haar koker.

Quizvraag v/d week

Woord v/d week

Meest gezocht deze week

Welke schrijver uit de Griekse oudheid schreef fabels zoals De haas en de schildpad?


JUIST!NIET JUIST!

Aesopus

Geschiedenis: Oudheid > gebieden, steden, rijken, volkeren

Byzantijnse Rijk

Het Byzantijnse Rijk was een Romeins keizerrijk met Constantinopel (= stad van Constantijn, later Byzantium en door de Turken Istanboel genoemd) als hoofdstad. De stad werd in 330 n. Chr. door Constantijn de Grote gesticht als de nieuwe hoofdstad van het Romeinse Rijk, waarvan het oostelijke, Griekssprekende deel op dat moment het meest welvarend en dichtstbevolkt was. In 395 deelde keizer Theodosius I het Romeinse Rijk op in een oostelijk deel, bestuurd vanuit Constantinopel (later Byzantijnse Rijk genoemd) en een westelijk deel, eerst bestuurd vanuit Rome, vanaf 402 vanuit Ravenna. Het Byzantijnse Rijk omvatte op zijn hoogtepunt delen van Europa, Klein-Azië, Palestina en Noord-Afrika. Tot in de elfde eeuw bleef het een grote mogendheid met Byzantium als grootste stad van Europa en het Midden-Oosten. Het rijk was tijdelijk in handen van westerse kruisvaarders (dertiende eeuw) en werd definitief veroverd door de Turken in de vijftiende eeuw. De heerschappij van de Byzantijnse keizer over kerk en staat was bijna absoluut.

Zie ook Byzantijnse kunst en kruistochten.