Stad uit de Inca-tijd in het hooggebergte van Peru, gebouwd rond 1440 en met de komst van de Spanjaarden in 1532 verlaten. De stad is moeilijk toegankelijk en werd daardoor niet zoals andere Inca-steden vernield, de gebouwen zijn zeer goed bewaard gebleven. Er zijn tempels, o.a. voor de zonnegod, een zonnewijzer, huizen voor de elite en huizen voor het lagere volk. Er woonden zo’n 750 mensen. Opvallend is de Inca-bouwtechniek: het polijsten en stapelen van op maat uitgehakte stenen zonder gebruik van specie. Een speciale vorm van stapelen maakte de gebouwen aardbevingsbestendig. De stad werd in 1911 bij onderzoek naar de oude Inca-paden ontdekt. Pas in 2008 bleek dat al in 1867 een Duitse goudzoeker de stad had geplunderd en zijn vondsten aan musea had verkocht.