Wilhelmina Drucker

Wilhelmina Drucker (1847-1925) was een politica en feministe. Zij was samen met haar zusje Louise een buitenechtelijk kind van de bankier Louis Drucker en de naaister Christina Lensink. De vader erkende de meisjes niet en droeg nauwelijks financieel bij aan hun opvoeding. De moeder schreef hen bij kerk en school wel onder zijn naam in. Later verwekte Drucker bij een andere vrouw zes kinderen, voordat hij met haar trouwde en deze kinderen zijn wettige erfgenamen werden. De twee zusjes bleven daar buiten.
Wilhelmina Drucker werd overtuigd socialist en kwam zodoende in contact met Domela Nieuwenhuis. Hij was degene die tussen haar en haar halfbroer, een Amsterdamse hoogleraar, bemiddelde, zodat diens halfzusjes alsnog hun erfdeel kregen. Wilhelmina werd financieel onafhankelijk en kon zich aan haar idealen wijden.
Om enkele daarvan te noemen. Ze richtte in 1889 binnen de Sociaal Democratische Bond de Vrije Vrouwen Vereniging op, omdat volgens haar de Bond de juridische, economische en politieke vrouwenbelangen verwaarloosde. Het was het begin van de georganiseerde vrouwenbeweging. In 1894 werd op initiatief van de VVV de Vereniging voor Vrouwenkiesrecht opgericht. Ook was Wilhelmina Drucker medeoprichtster van het tijdschrift De Vrouw, het weekblad tot onderwijs en ontspanning aan meisjes en vrouwen. Zij werd in 1897 actief lid van de nieuw opgerichte Vereeniging Onderlinge Vrouwenbescherming om de belangen van ongehuwde moeders en hun kinderen te behartigen.
Haar strijdvaardigheid – zoals ook in acties tegen het ontslag van gehuwde ambtenaressen – gaf haar de bijnaam IJzeren Mina, die als inspiratie diende voor de latere Dolle Mina’s.