Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog

Vanaf de zestiende eeuw werd de Oostkust van Noord Amerika geleidelijk gekoloniseerd. In de achttiende eeuw had Frankrijk het grootste deel dat het Engelse deel min of meer omringde. Het Engelse deel was dichtbevolkt en men zocht gebiedsuitbreiding. Dat leidde tussen 1754 en 1763 tot oorlog met Frankrijk en de Appalachen indianen.Deze werd door Engeland gewonnen bij de beslissende veldslag bij Québec (1759) in het huidige Canada. De oorlog had de Engelsen heel veel geld gekost en om de bijna lege staatskas te vullen werden hoge belastingen aan de Amerikaanse koloniën opgelegd, zoals op katoen, suiker en tabak. Bovendien moesten deze en andere grondstoffen zoveel mogelijk naar Engeland worden verscheept om dáár te worden verwerkt en verkocht. Dertien staten kwam in opstand. Als het begin de Amerikaanse revolutie wordt de Boston Teaparty in 1773 gezien. Kolonisten mochten alleen thee drinken die (belast) uit Engeland kwam, geen goedkopere rechtstreeks uit andere landen, zoals China. Uit woede gooide een groep kolonisten drie scheepsladingen Engelse thee in de haven van Boston. In 1774 werd een Continentaal Congresgehouden door afgevaardigden uit twaalf koloniën (Georgia deed niet mee) dat zich met eisen en voorstellen tot de Britse koning richtte. Deze gaf geen gehoor. In 1775 trok een Engels leger vanuit Boston tegen de kolonisten op, wat leidde tot de eerste veldslagen bij Lexington en Concorde.
Op 4 juli 1776 ondertekenden de founding fathers uit dertien koloniën de Declaration of Independence, opgesteld door Thomas Jefferson, waarmee zij zich definitief losmaakten van Engeland. Die oorlog duurde met veel veldslagen tot 1783. De meeste slagen werden gewonnen door de Engelsen, maar de laatste in 1781, bij Yorktown, werd door hen verloren mede doordat de Fransen de Amerikanen te hulp waren gekomen. Na lange onderhandelingen werd in 1783 met het Verdrag van Versailles de Amerikaanse onafhankelijkheid definitief.