Syrië: Grote moskee van Damascus

Ook: Omajjadenmoskee, in 706 gebouwd door kalief al Wahid I van de Omajjaden, die ook de Grote Moskee in Aleppo bouwde. Op deze plaats stond eerst een Romeinse Jupitertempel en vanaf de vierde eeuw de basiliek van Johannes de Doper, een profeet voor zowel christenen als moslims. De basiliek werd door beide groepen gebruikt, maar werd in 706 gedeeltelijk afgebroken voor de huidige moskee. In een schrijn zou zich nog steeds het hoofd van de profeet bevinden. Bij de bouw bepaalde de Jupitertempel de omvang: 100 bij 157 meter. Ook werden 40 Romeinse Korinthische zuilen hergebruikt. De moskee werd gebouwd naar het voorbeeld van het huis van Mohammed in Medina: met ruimtes voor gebeden, onderwijs, bijeenkomsten, rechtspraak en ziekenopvang. Beroemd zijn de vele Byzantijnse landschapsmozaïeken op een gouden achtergrond, die zouden verwijzen naar het paradijs. Na een grote brand in 1893 zijn zij gedeeltelijk gerestaureerd.
De verwijzing naar het paradijs hangt samen met de verhalen over Damascus, met opgravingen uit 2500 v Chr. een van de oudste steden ter wereld. De stad ligt in een grote vruchtbare oase (het paradijs) en wordt met veel gebeurtenissen uit de bijbel in verband gebracht: de strijd tussen Kain en Abel, de geboorte van Abraham, de tocht van Maria en Jozef. Ook Mohammed en de apostel Paulus zouden er zijn geweest. De laatste zou hier gedoopt zijn door Ananias, een van de eerste christenen, wiens Huiskapel nog steeds te bezichtigen is.