Confucius
Eigenlijk K'oeng Foe-tse (551-478 v.Chr.) Chinese filosoof, grondlegger van de Chinese staatsgodsdienst. Zijn leer is wezenlijk praktisch en beperkt zich tot de ethiek; ze ontbeert een afgerond metafysisch systeem. Confucius beschouwt de mens nooit als een geïsoleerd individu, maar altijd als opgenomen in een sociaal verband: familie, maatschappij en staat. Zijn ethiek mondt dus uit in een politieke filosofie. Desalniettemin begint elke goede maatschappij bij het individu, dat zijn leven moet inrichten overeenkomstig de grote, maar simpele deugden: rechtvaardigheid, bedachtzaamheid, waarachtigheid en betrouwbaarheid. Bij hem vinden we al een verwoording van de 'gulden regel': 'Wat gij zelf niet wenst, doe dat ook een ander niet aan!' In Confucius zijn de filosoof en de wijze staatsman verenigd.
Wie van deze drie mannen uit het Oude Testament is een aartsvader?
causaliteit
De verhouding tussen twee dingen of gebeurtenissen, waarbij het ene oorzaak is en het andere gevolg. Gedurende vrijwel de gehele geschiedenis van de filosofie is erover gestreden of causaliteit méér is - bijvoorbeeld een door God geschapen kracht - dan de constant waargenomen opeenvolging van twee gebeurtenissen, op grond waarvan men concludeert dat de eerste gebeurtenis de oorzaak is van de tweede.
